Кітапта «2-мұсылман батальоны» деген атпен танылған 177-арнайы жасақтың (командирі аты аңызға айналған «Қара майор» – Борис Керімбаев) әскери хирургі соғыс кезінде өз көзімен небір жаралыны көргенін, оларды қалай емдегенін жазады. Тіпті минадан, басқа да жарылыс заттардан аяқ немесе қолы жұлынып қалған жантүршігерлік оқиғаларды еске алады. 

«Соғыс кезінде коммерциялық сәттер де болды. Бірде Ауғанстан азаматының қолында жарылғыш зат жарылып, қатты жарақат алған. Саусақтары жұлынып қалыпты. Содан кейін ол азамат бізге әкелінген соң дереу отаға кірістік. Ота сәтті жасалды. Жалпы, ауған азаматтарының ағзалары мықты болғандықтан, олардың жаралары тез жазылатын. Қолы жараланған азаматтың да денсаулығы жылдам қалпына келді. Отадан кейін бір аптадан соң ол немере қызымен бірге келіп, бізге қолындағы мөшекті ұсынды. «Сен мені аман алып қалдың. Сол үшін сендерге алғысым зор. Бұл менің сендерге сыйлығым болсын. Қолымда бұдан басқа ештеңе жоқ», - деді. Сөйтсек, мөшектің іші толған анаша болып шықты. Содан артынша санитарлық бөлім оны отқа жағып жіберді», - деп отты жылдарды еске алады Асылхан Утеев «На острые скальпеля» кітабында.